6/11 Dunya’s kijk op het leven

Dunya’s kijk op het leven – het hele leven is een feest!

Het nieuwe boek van Judy Kleinbongardt, auteur van onder andere ‘De Podenco – een bijzondere huisgenoot’

Weer een boek met hondenverhalen?

Ja en nee. Deze verhalen zijn anders, want een Podenco is ‘anders’. Laat u verrassen door en geniet van Dunya’s geheel eigen(wijze) kijk op het leven, waarin ze ‘haar mens’ steeds weer te slim af is.

Deze keer komt Podenco Dunya namelijk zelf aan het woord en vertelt op haar eigen manier over haar leven in Nederland; lichtvoetig, grappig en eigenwijs zoals het een Podenco betaamt. Haar avonturen bij het – meestal op eigen houtje – verkennen van de omgeving komen aan bod, evenals de vakanties, herinrichting van huis en tuin, opvoedingspogingen en natuurlijk Dunya’s heel persoonlijke kijk op haar ‘mens’ en haar viervoetige medebewoners.

Een deel van de columns is eerder verschenen in de boeken ‘Mijn leven met honden’ en ‘Alle riemen los!’. Dit boek bevat daarnaast 10 nieuwe ‘Dunya’s kijk op het leven’ die nog niet eerder in een boek zijn gepubliceerd.

Het boek telt 104 pagina’s. Het is uitgevoerd als paperback, A5-formaat, gedrukt op glanzend papier en bevat vele zwart-wit foto’s.

Prijs: 9,50 Euro plus verzendkosten.

ActieZwerfhonden krijgt €1,60 per verkocht exemplaar.

U kunt het boek bestellen door een mailtje met uw adres te sturen naar

bestellingen2actiezwerfhonden.nl

“Als u het boek vóór 15 november bestelt, betaalt u slechts 8,30 Euro plus verzendkosten. In dat geval wordt het totaalbedrag voor verzending binnen Nederland 10,95 Euro en voor verzending naar het buitenland 13,35 Euro.

Het boek zal omstreeks 15 november uitkomen; dus het zal u na die tijd worden toegestuurd”.

Kleine Preview:

Uit ‘Goede voornemens’:

“Toen het mens boven aan het schilderen was, ben ik komen helpen. Wat zij met die kwast deed, kon ik ook wel met mijn poot. Dus in de bak met verf gaan staan en dan allemaal leuke pootjes op de hele overloop schilderen. Dat saaie laminaat zinde me toch al niet.

Het mens ging gillen van vreugde, dus sprong ik nog eens lekker tegen d’r op zodat ook haar kleren van die leuke pootafdrukken kregen. Toen pakte zij me vast, nam me mee naar de badkamer en spoelde die verfpoot schoon. Nu zie ik haar dat met de kwasten ook altijd doen wanneer ze klaar is met schilderen. Maar ik was dus nog niet klaar, wilde net aan de trap beginnen. Het is ook nooit goed; met zo´n figuur kun je gewoon niet samenwerken.

Nu, beste mensen, ik word een dagje ouder en begin met mijn zes jaar zo langzamerhand volwassen te worden. Dus ook ik zal mijn leven beteren. Voorlopig. Misschien. Een beetje…”.